Operatie geslaagd

De pilaren van de pier op Scheveningen doen mij denken aan de CT-scan van mijn rug na mijn operatie. Lange schroeven verbinden een stalen brug aan vijf bovenrugwervels.

Tot nu toe ging slapen nog verrassend goed, maar vannacht was de spanning echt te veel. Daarnaast had Hidde midden in de nacht ook nog koorts dus dan is het helemaal gedaan. In de ochtend vroeg naar het ziekenhuis. Daar zit je dan te wachten in de gang. De grootste bron van spanning: doet alles het nog na de operatie?

Ik denk dat mijn hartslag gedurende de hele ochtend niet onder de 80 is geweest. Alle zelfbeheersing van de afgelopen weken was in een klap weg en ik lag te trillen als een rietje op weg naar de OK. Geestelijk was ik redelijk rustig en had ik er vertrouwen in, maar mijn lichaam zei heel wat anders. Gelukkig maakt het allemaal niet uit, want je wordt toch plat gespoten.

Achteraf blijkt dit nog zwak uitgedrukt, want ze hebben mij echt serieus moeten platspuiten. Dit was noodzakelijk om mijn ruggenmerg en vooral de aftakkende zenuwbanen schoon te schrapen. Blijkbaar reageert je lichaam toch nog op pijnprikkels terwijl je onder narcose bent. Om ervoor te zorgen dat mijn lichaam goed stil bleef liggen tijdens het delicate werk, is er flink wat medicatie ingegaan. Het resultaat was dat ik de eerste 24 uur na de operatie volledig van het padje was. Ik kan mij ondanks de medicatie nog wel herinneren dat de opluchting groot was toen ik merkte dat ik mijn voeten nog kon bewegen.