Geduld

Tre Cime in de Italiaanse Dolomieten.

Na het wachten op de scan was het vorige week wachten op de uitslag. Helaas was het verslag nog niet online beschikbaar dus ik bleef in spanning tot het face to face gesprek met mijn arts. En zelfs toen bleek het verslag nog niet beschikbaar. Vervolgens hebben we zelf naar de scan gekeken en kwamen tot de conclusie dat het er goed uitzag. Dit moest natuurlijk nog wel bevestigd worden door de radioloog. Een belafspraak op vrijdag kwam ook nog te vroeg en uiteindelijk was het rapport vandaag beschikbaar. Gelukkig was de radioloog het met ons eens: geen toename van activiteit ten opzichte van de vorige keer.

Het was echt weer een spannende periode en ik denk dat dat deels komt door het feit dat de behandeling nu twee jaar effectief is. De aanzienlijk zwaardere stamceltransplantatie heeft het iets langer dan twee jaar volgehouden en daarom verwachtte ik eigenlijk dat de huidige, lichtere behandeling eerder zou bezwijken. Tot nu toe lijkt dit dus niet zo te zijn. Het demonstreert hoe lastig het is om prognoses te geven voor individuele patiënten en behandelingen...

Voor bovenstaande foto had ik ook geduld nodig. In eerste instantie waren de omstandigheden tijdens zonsondergang gunstig met een mooi zicht op Tre Cime. Maar kort voor de daadwerkelijke zonsondergang dreef er een grote mistbank voor de berg. Er was al discussie over inpakken toen de berg toch nog even in zicht kwam en de zon precies tussen de wolken door kon schijnen. Helaas bleef op dat moment wel de top van Tre Cime bedekt. Zonder de bovenkant van deze iconische pieken is de foto een stuk minder indrukwekkend.

Ik heb uiteindelijk twee foto’s gecombineerd van vlak voor en vlak na het moment dat de wolken de berg omhulden, een zogenaamde time blend. Een landschapsfotograaf die time blending tot een kunst heeft verheven, is Stephen Wilkes. Een link naar zijn website voor de geïnteresseerden.