In de vrachtwagen naar Leiden

In een MRI-scanner heb je uitgebreid de tijd om je aan van alles en nog wat te ergeren. “Waarom is het apparaat zo mooi ontworpen, maar lig ik als patiënt 30 minuten naar een witte buis te staren?” “En die krassen; wat zou daar gebeurd zijn?” Misschien moeten ze eens in de Markthal in Rotterdam gaan kijken.

Vandaag is het tijd voor de MRI-scan. Iedere week komt er een vrachtwagen voor de kliniek staan met een scanner erin. De patiënten krijgen dezelfde middag nog de bespreking van de resultaten. Hulde voor deze aanpak.

Tijdens de scan duurde het nog wat langer omdat de chauffeur ook nog mijn onderrug wilde scannen. Na de scan werd ik netjes opgehaald en ik mocht meteen door naar de dokter. Dat is wel bijzonder en bij het onderweg nog even ophalen van mijn laptoptas kreeg ik het gevoel dat mijn begeleider nerveuzer was dan ik.

Na maanden van vertraging voelt het als een opluchting als er eindelijk duidelijkheid is, maar deze duidelijkheid had ik liever niet gehad. Er zit een grote tumor bij de vijfde thoracale wervel. Terwijl de dokter mij de plaatjes laat zien, is hij al aan het bellen met het LUMC om een afspraak te maken bij ‘de wervelkolomspecialist in Zuid-Holland’. De tijd voor de extra scan was al gebruikt om mijn vrouw te bellen. Die stond inmiddels voor de deur.

We konden direct door naar Leiden voor een afspraak in het LUMC. Het verdere verloop van de dag is een beetje een blur. Er is direct nog een longfoto gemaakt en de belangrijkste eerstvolgende stap is het nemen van een biopt van het tumorweefsel. We moeten eerst zeker weten wat het is want er zijn meerdere opties, zowel kwaadaardig als goedaardig.

Het intakegesprek van vorige week bij de kliniek verliep wat stroef maar de actie van vandaag maakt het wel goed. Ze hadden het alleen sneller kunnen doen als de vrachtwagen tijdens de scan alvast naar Leiden was gaan rijden.