Start 3e cyclus

Leiden Centraal Station vanaf het dak van de parkeergarage van het LUMC.

Vandaag rijd ik naar de elfde verdieping van de parkeergarage bij het LUMC. Niet omdat het nodig is om zo hoog te parkeren, maar omdat we daar gisteren ook stonden. We waren toen ook in het LUMC voor een gesprek met de hematoloog en een APD-infuus. Tegen de tijd dat we klaar waren, was het al donker en zag het terrein voor het ziekenhuis er ineens een stuk interessanter uit dan bij daglicht.

Vandaag mijn fototas en statief mee in de auto zodat ik na mijn chemo-infuus nog even kan kijken of het uitzicht de moeite waard is. Het resultaat is niet zo bijzonder, maar de opzet is geslaagd. Voornamelijk omdat ik mij tijdens het inlopen van het infuus vooral zat af te vragen of de zon al onder zou zijn als het klaar was. Een geslaagde afleiding van het feit dat ik weer aan de chemo zat. De bortezomibinjectie en het cyclofosfamide-infuus ging verder super vlot want na 1 uur en 45 minuten stond ik weer buiten. Ik moest zowaar nog een kwartiertje wachten totdat de straatverlichting aan ging.

Het gesprek van gisteren met de hematoloog ging vooral over de resultaten van het switchen van VTD naar VCD. Tijdens de tweede cyclus hebben we de medicatie aangepast om te kijken of de duizeligheid veroorzaakt wordt door de thalidomidepillen. Dit lijkt niet zo te zijn, want de duizeligheid is eigenlijk hetzelfde gebleven. Het is dus waarschijnlijk een van mijn andere medicijnen die dit veroorzaakt. Omdat de klachten nog niet heel ernstig zijn en er ook weer herstel lijkt op te treden tijdens de rustweek, veranderen we de medicatie voorlopig niet. De arts is duidelijk dat hij de andere medicatie het liefst alle vier de cycli wil blijven geven, omdat die erg belangrijk zijn voor het terugdringen van de ziekte. Ondanks de zeebenen houden we deze koers dus even vast.

Naast alle bijwerkingen is er natuurlijk ook nog de bedoelde werking van de medicijnen. Daar lijkt het heel goed mee te gaan voor zover de bloedtesten dat kunnen aangeven. De stijgende bloedwaardes, die de diagnose Kahler definitief maakten, vallen nu weer als een baksteen omlaag. Goed nieuws dus! Daar kan geen dexamethason of ander pepmiddel tegenop.