Eén jaar roeien
Detailshot van de roeitrainer waar ik inmiddels al 59.125 slagen op gemaakt heb.
Het is inmiddels meer dan één jaar geleden dat ik ben begonnen met roeien. Dit was vlak na de start van de inductiebehandeling. Ik liep er toen bij als een oud mannetje en het roeien moest mij gaan helpen om fysiek weer sterker te worden. De resultaten in het onderstaande plaatje laten goed zien dat deze aanpak zeer succesvol is geweest.
Inmiddels zijn we 124 sessies verder en maakt het roeien nog steeds een belangrijk onderdeel uit van mijn wekelijkse routine. De trainingen zijn wat minder frequent door de toename in intensiteit, afname in beschikbare tijd en afname van prioriteit. Maar ondanks dat blijft het een heel effectief middel om mijn rug sterk te houden.
Een overzicht van één jaar met inductiebehandeling, stamcelmobilisatie, stamceltransplantatie en onderhoudsbehandelingen. De indicatieve bloedwaarden blijven tot nu toe laag en daar bovenop wordt mijn conditie nauwelijks beïnvloed door de onderhoudsbehandeling. Daarnaast ben ik natuurlijk ook nog voor de tweede keer vader geworden. :-)
Een aantal weken terug is de dosis lenalidomide gehalveerd omdat mijn witte bloedcellen te laag werden. In de weken erna kwam er nog even een flinke verkoudheid met koorts bij waardoor het nog niet helemaal duidelijk is of de medicatie nu stabiel gehouden kan worden. Over vijf weken volgt de volgende controle waaruit zal blijken of de balans van de onderhoudsbehandeling nu goed is. Het beenmerg moet een beetje onderdrukt worden, maar het moet niet te gek worden.
In mijn vorige blog schreef ik over de naderende deadline voor een WIA-aanvraag en het voorstel van mijn werkgever om die aanvraag uit te stellen. Dit is gelukt en dat betekent dat ik wat meer tijd heb om te ervaren wat er kan. Naast de extra tijd ben ik ook bezig met het organiseren van extra coaching bij het re-integreren. Het opbouwen van de uren bleek eenvoudiger dan de volgende stap waarbij de productiviteit ook weer naar 100% moet. Ik sta nog aan het begin van mijn loopbaan, maar met alle onzekerheid voor de toekomst weet ik niet waar ik mijn pijlen op moet richten. Het lijkt deels een luxeprobleem, want het feit dat ik weer aan het werk ben, is al heel mooi. Maar als het werken weer normaal wordt, wil je ook graag een doel hebben. Voorlopig hou ik het maar even bij de korte termijn zoals Tim Minchin mooi omschreef.
“You don’t have to have a dream.
People always talk about their dreams. Fine, if you have something that you’ve always dreamed of, like, in your heart, go for it. If it’s a big enough dream, it’ll probably take you most of your life to achieve. So by the time you get to it and are staring into the abyss of the meaninglessness of your achievement you’ll almost be dead so it won’t matter.
I never really had one of these dreams and so I advocate passionate dedication to the pursuit of short-term goals. Be micro-ambitious.
Put your head down and work with pride on whatever is in front of you. You never know where you might end up. Just be aware that the next worthy pursuit will probably appear in your periphery, which is why you should be careful of long-term dreams. If you focus too far in front of you, you won’t see the shiny thing out the corner of your eye.”
