Spiegeltje spiegeltje

Inmiddels zijn we weer een week verder en kunnen we gelukkig constateren dat vorige week toch wel de piek was wat betreft krampjes en huilen. Ik heb het dan over mijn dochtertje, voor het geval dat dat niet duidelijk was. ;-) Mijn herstel gaat ondertussen nog niet helemaal zoals ik zou willen. De longontsteking is er nog en sinds vorig weekend is er ook weer een beetje koorts bij gekomen.

De longontsteking wordt bestreden met een middel waarvan iedere week de spiegel in mijn bloed moet worden bepaald. De snelheid waarmee het medicijn wordt afgebroken, verschilt namelijk per persoon. Vorige week bleek de spiegel niet eens meetbaar en dus moest de dosis omhoog. Deze week was de spiegel nog steeds te laag en dus weer de dosis omhoog. Op deze manier schiet het niet echt op met het effectief behandelen.

Vanwege de koorts en het aanhoudende hoesten is er deze week ook nog een CT-scan van de longen gemaakt. De resultaten daarvan geven aan dat er wel verbetering zichtbaar is, maar dat de ontsteking nog niet weg is. Dit betekent dat ik waarschijnlijk nog vier weken door moet met de medicatie. Een beetje jammer, want het heeft ook weer bijwerkingen als slapeloosheid en smaakverlies. De verbetering die op de scan zichtbaar is, merk ik zelf ook. Alle hand- en spandiensten thuis gaan weer wat makkelijker.

Ik was van tevoren al wel gewaarschuwd dat het herstel van de stamceltransplantatie een aantal maanden duurt. Met die longontsteking erbij verlies je een beetje uit het oog wat waarvan komt. Het maakt in dat opzicht dus ook niet uit of je nou door de hond of door de kat gebeten wordt. We moeten deze periode gewoon even uitzitten.