Promotie

Een foto die ik onlangs op mijn werk heb gemaakt van een opstelling die is gevuld met olie en water.

Hoera, we zijn weer drie maanden dichter bij het einde van de lockdown. Het duurt inmiddels al meer dan één jaar, maar nog even en dan zijn we er bijna. Het is inmiddels ook alweer ruim een jaar geleden dat ik mijn re-integratie afgerond heb en ik mijzelf 100% beter heb gemeld.

Destijds worstelde ik met de vraag of dat wel verstandig was. De bedrijfsarts had mij namelijk geadviseerd om een uitkering aan te vragen. Met de prognose die bij de ziekte hoort, was er een reëel risico om met lege handen te komen staan in het geval van onvoorziene werkloosheid in combinatie met het actief worden van de Kahler. Ik vond het alleen niet aansluiten bij hoe het ging en had weinig behoefte om juist door een aanvraagprocedure nog langer met het ziek zijn bezig te zijn. Ik functioneerde prima op mijn werk en het lag niet in lijn der verwachting dat mijn werkgever ineens personeel moest gaan ontslaan.

Dus 16 februari 2020 schreef ik de blog ‘Terug naar 100’. Weet u nog, toen 100 km/uur nog een probleem was.

Dan sta je toch wel even raar te kijken als twee maanden later de hele wereld in lockdown is en grootschalige financiële problemen ineens bij allerlei bedrijven opspelen. Ik heb het geluk gehad dat mijn werk kon doorgaan en er voorlopig geen problemen verwacht worden. Mijn keuze had ook slechter kunnen uitpakken, maar ik heb er zeker geen spijt van.

Als ultieme bevestiging kreeg ik deze week te horen dat ik promotie krijg. Dit komt niet als een verrassing uit de lucht vallen, maar het contrast met de discussie van vorig jaar is wel erg groot. Toch weer een mooie mijlpaal.

Mijn bloedwaarde blijft al maanden stabiel laag. De grafiek van het roeien is inmiddels wat complexer geworden omdat ik door de lockdown meer ben gaan trainen. Verschillende soorten trainingen maken het lastiger om de resultaten onderling te vergelijken.

Afgelopen week ben ik ook weer op bezoek geweest bij mijn hematoloog. Mijn bloedwaarden zien er nog steeds stabiel uit dus dat gaat goed. We hebben ook de test met een lagere dosis lenalidomide besproken. Op zich zag hij wel ruimte voor een halvering van de dosis nadat ik aangaf dat de bijwerkingen bij vlagen erg vervelend zijn. Vervolgens heb ik wel een beetje mijn eigen glazen ingegooid door te vertellen dat ik met roeien nog steeds progressie maak en fysiek gezien sterker word.

Als ik echt wil, kunnen we de dosis wel aanpassen, maar gegeven hoe het gaat adviseert mijn arts dat niet. Ik zal het advies deze keer wel opvolgen. De duizeligheid die de aanleiding was voor de proef met de halve dosis wordt ook langzaam minder, dus ik ga er vanuit dat we richting de zomer steeds minder beperkingen overhouden.