Teleurstellend

Macrofoto op het strand van Skagsanden. Water wordt via het zand omhoog gedrukt waardoor er een soort fonteintjes in het zand ontstaan.

Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Maar helaas klopt mijn eigen gevoel weer precies met de resultaten van de scan. Waar ik al bang voor was, blijkt weer de realiteit: de medicatie is deels succesvol in het terugdringen van de ziekte, maar niet overal. Het slechte scenario dat de ziekte lokaal zelfs terrein wint, is bevestigd voor de activiteit in mijn schedel.

Het is zo frustrerend dat ondanks al mijn inspanningen om zelf op een positieve manier invloed te hebben op mijn behandeling de resultaten iedere keer tegenvallen. Mentaal en fysiek bezig blijven, afleiding zoeken en zo nodig afzien om niet zonder slag of stoot terrein in te leveren. Het is allemaal irrelevant als de medicatie zijn werk niet doet. Soms word ik wel een beetje moedeloos van de reeks aan teleurstellende resultaten.

En nu? Eerst moeten er aanvullende scans komen om een beter beeld te krijgen van de exacte afmetingen en locatie van de activiteit. Een MRI-scan moet een beeld geven of de woekerende cellen ook al buiten het bot in mijn schedel zitten. Daarna volgt dan waarschijnlijk bestraling als aanvullende behandeling. Hopelijk is dit dan genoeg om alle activiteit te stoppen.

De situatie roept weer een hoop vragen en onzekerheid op. We willen graag weten hoe het afloopt en wat dit betekent voor de toekomst, maar niemand die het weet.