Lustrum

Een compositie van losse foto’s van de zelfgebouwde hexagon.

Zoals ik in mijn vorige blog al schreef was het de afgelopen maanden lastig qua bijwerkingen en ben ik gestopt met de combinatie van werken en behandeling. Zodra de behandeling klaar is, verwacht ik de draad weer op te pakken. Maar helemaal stil zitten helpt ook niet dus met klusjes in en rondom het huis probeer ik de tijd dat ik mij goed voel nuttig te besteden. Fotografie blijft natuurlijk mijn favoriete tijdverdrijf en de afgelopen maanden heb ik mij op de goede dagen hiermee kunnen vermaken.

Een fotografieproject draaide om een familieportret als cadeau. De resulterende foto deel ik hier niet omdat dat er voor mijn gevoel een beetje afbreuk aan doet. Maar een stukje van het resultaat wil ik hier toch graag gebruiken want het project heeft mij de afgelopen maanden veel plezier gebracht en sluit mooi aan bij het thema van deze blog.

Eigenlijk zijn de vernieuwing van mijn website, de vorige blog en deze blog allemaal bijvangst van het cadeauproject. Nu het cadeau overhandigd is, kan ik de bijvangst ook gebruiken.

De afgebeelde vijf staat dus voor het lustrum van deze website. Moet ik dat vieren? Ik vind het een hele uitdaging om daar de juiste woorden bij te vinden. Kijkend naar wat er allemaal nodig is geweest om mij op de been te houden, zou ik kunnen vieren dat ik er nog ben. Maar aangezien het je allemaal ongevraagd overkomt, voelt dat toch niet zo. Ik ben in ieder geval wel heel blij met wat de behandelingen hebben kunnen behouden.

Afgelopen week ben ik weer voor controle bij mijn arts geweest en tot nu toe blijven alle bloedwaarden goed. Door dus met de laatste vier weken van de huidige behandeling. We hebben ook een plan gemaakt voor de komende weken. Het volgende overleg zal pas over zeven weken plaatsvinden, nog net voor de meivakantie. Als alles goed gaat, heb ik vlak voor dat gesprek ook weer een scan zodat we kunnen zien wat de afgelopen 24 weken hebben opgeleverd.

Terugkijkend naar de afgelopen vijf jaar heeft zeker het laatste jaar mijn vertrouwen wel een deuk opgelopen. Vertrouwen doe je op iets waarvan je weet dat je het hebt. In dit geval is het vertrouwen in de duurzaamheid van de behandeling op zijn zachtst gezegd broos. Hoop hoort bij iets wat je nog niet hebt of wat nog moet komen. Hopelijk gaat de huidige behandeling lang stand houden en gaan de komende vijf jaar wat rustiger verlopen. Als dat lukt, neemt het vertrouwen vanzelf weer toe.